Гурток "Паэтычная майстэрня" - для тых, хто адкрыты для эксперыментаў! А іх у сучаснай беларускай паэзіі багата. Складаем вершы ў новай манеры і прэзентуем свой вопыт.
Пішам хайку!!!!Хайку – гэта японскі верш, які складаецца з 17 складоў, прычым гэтыя склады трэба размеркаваць па радках наступным чынам:
1радок: 5 складоў
2 радок: 7 складоў
3 радок: 5 складоў
Яшчэ адна асаблівасць: заўсёды ідзе размова пра нейкі час і месца. Вы павінны апісаць дзе і калі адбываецца …
У хайку няма асаблівага сюжэту і ідэі, вы проста метафарычна апісваеце нейкі пейзаж, прадмет, момант.
Парада наступная: сядзьце, паглядзіце ў акно і напішыце ў 17 складах, што вы там бачыце.
Паглядзіце прыклады і дадаткова інфармацыю ў інтэрнэце.
Выбраныя хайку з форума на літара.net
Еду ў машыне.
Абапал дарогі
восень імчыцца.
lavon 13.07.2002
Лайдак пад пальмай
ляжыць у мяккім ценю…
Гэта пра мяне.
Адам Глобус 02.08.2002
Любы самурай
ёсьць паэтам. Хіба не?
А, пане Адам?
Палівач 27.08.2002
Ісьціна, яна
небясьпечная. Трэба
баяцца яе…
Палівач 27.08.2002
Гляджу на вясёл-
ку і ем кукурузу.
Што яшчэ трэба…
Адам Глобус 21.09.2002
Вясёлка ўвосень —
не масткі праз неба, а
кладка праз душу.
anna 21.09.2002
Выпіць? Не выпіць?
Бармен пасміхаецца…
Сто? Ці адразу — дз-з-з…
Сцяпан 23.09.2002
Калі нехта чы-
тае думкі, значыць не
чужыя яны.
Адам Глобус 02.12.2002 "http://ru.wikihow.com/написать-хайку
Першае знаёмства! Лімерык.
Лімерык — пяцірадковік трохстопнага анапеста з рыфмоўкай аабба; трэці і чацвёрты радкі, як правіла, маюць па дзве стапы анапеста. У першым радку абавязкова рыфмуецца населены пункт: горад, мястэчка, з'яўляецца іх жыхар — загадкавы, дзіўнаваты, недарэчны. Лімерык — караценькая гісторыя пра яго нейкую прыгоду. Узнік лімерык у Ірландыі, атрымаў назву ад аднайменнага горада. Шырока вядомы стаў у XIX ст. дзякуючы творчасць Эдварда Ліра, яго «Кніга нонсэнсу» стала класікай жанру. Звычайна лімерыкі пішуцца з выкарыстаннем каламбураў, неалагізмаў, паэтыкі прымітывізму. Першыя беларускія лімерыкі надрукаваў А. Хадановіч (некалькі цыклаў лімерыкаў пад агульнай назвай «Землякі, альбо Беларускія лімерыкі», 2000—2001).
Выкшталцоны п'янюга ў Ашмянах
разбіраўся ў напоях духмяных:
за парфюмай, дальбог,
зранку бег з усіх ног,
скажам шчыра,
— не надта слухмяных.
Прававерны раскольнік з-пад Веткі
не садзіўся за стол без сурветкі,
без відэльца й нажа,
без кадзіла й крыжа,
што пацьвердзяць шматлікія сведкі.
Дзяўчаты з групы П-21 паспрабавалі напісаць лімерыкі. Канешне, амаль ніхто не захаваў абсалютна ўсе каноны жанра. Аднак усе мы вучымся, усе спрабуем.
Дзюбіна Таццяна
- Вы ищите в себе изъяны,
Попадая в глянцевые капканы,
А ведь красота она внутри,
На нее человек посмотри.
Иначе докатишься обезьяны.
- Мечтаешь изменить безумный мир.
Хочешь в нём главным быть королём,
но каждый свой день ты - король у дивана
твой скипетр – пульт,
и в этом только твоя нирвана.
- Бачна, што Таццяне блізкая сацыяльная тэма. Змест вершаў – актуальны, ёсць спроба абставіць усё з гумарам. Аднак па канонах у нас павінен быць герой і абавязкова з нейкай мясцовасці.
Казлова Кацярына
- Хлопчык звычайны з вёскі Намосце
Прыехаў на лета да бабулі ў госці.
Толькі і ведаў, што горцаў, гуляў,
Бабулі зусім не дапамагаў.
Цяпер да ўнука едзе бабуля ў госці.
- Зорка маленькая з вялікага космаса,
Блізкая сяброўка звычайнага космасу
Водзіць вандроўнікаў у мора і ў горы,
З ёй спасцігаюцьлюбыя прасторы.
Вялікая роля ў зорачкі з космаса.
Каментарый: Першы верш – сапраўдны лімерык. Другі верш – прыгожы лірычны пяцірадковік, але не лімерык.
Цэркаўнюк Вераніка
Вярнуўся з вайны ў вёску мужык.
Хацеў ён застацца там назаўжды.
Прыемныя людзі і добры амшар,
Але ў яго хаце адбыўся пажар.
Так і пакінуў гэту вёску мужык.
Каментарый: Сумная гісторыя. Лімерык – усё ж гумарыстычны жанр.
Цімафеева Анжаліка
Віталя – вандроўнік з далёкага краю,
Доўга ішоў між бяроз, дубоў і бязлічнага гаю.
Прабіўся па непралазных сцежках са спешкай,
Каб прынесці нам займальныя цікавыя пацешкі.
Моцна чакаем мы ў госці Віталю.
Каментарый: Падобны да дзіцячага вершыка, але мае права на жыццё. Паспрабуйце не рабіць такой доўгай страфу.
Гулевіч Ганна
Жыў хлопчык у двары на Кісялёвай,
Увесь дзень пазіраў за каровай,
Дразніў ён яе, не ведаў таго,
Што карова была не яго.
Яна прыйшла з часці вайсковай.
Каментарый: Лімерык атрымаўся. Але не хапіла нечаканай развязкі ў канцы.
Андросава Марына
Дзяўчына з Добрушскага раёна,
Якую часта звалі Алёна,
Любіла жыць багата,
Да бедных была прадузята,
Ненавідзела колер зялёны.
Каментарый: Гэта лімерык. Аднак апошні радок – бессэнсоўны, а пачатак быў шматабяцальны.
Чыгрына Алена
На Палессі дзяўчына жыла,
Раніцай збіралася хутка яна.
Кожны дзень запрашала гасцей
Рабіла ўсё як можна хутчэй.
Каментарый: А дзе ж згубілі 5 радок? Атрымалася б так няблага.
Кавалёва Кацярына
Вельмі вядомы пісьменнік замежны
Любіў пісаць свае творы бязмежна.
Трымае ў галаве сваёй думак ён рой,
А выкладае іх толькі парой.
Такі асаблівы прынцып замежны.
Каментарый: Добра, ўто ёсць сюжэт, як і трэба для лімерыка. Толькі ў пачатку трэба было напісаць пра мясцовасць, з якой паходзіў паэт.
Амельчанка Наталля
І получить за неё награду,
Но мешает ему его чадо,
Ведь для этого надо
Чаду дать мармелада.
Каментарый: Ёсць сюжэт – гэта добра. Аднак няма назвы мясцовасці і крыху парушаны памер.
Лімерыкі запісала сакратар гуртка Мяжэйнікава Аляксандра